VINNIE: Hey, ook nog wakker?
TINE: Dag Vinnie! Het is voor mij nog veel te vroeg om te gaan slapen op een zondag.
VINNIE: Voor mij ook. Hoe gaat het?
TINE: Met mij gaat alles wel goed. Ik had een fijne dag. En jij?
VINNIE: Het was een typische zondag: een beetje in de zetel hangen, voetbal kijken,...
TINE: Zo'n dagen die goed doen.
VINNIE: Jammer dat ik ze niet met iemand kan delen.
TINE: Al lang vrijgezel?
VINNIE: Twee jaar en een paar maanden. En jij?
TINE: Intussen ook al een tijdje. Soms raak ik de tel kwijt. Zeker op zondagavonden met rode wijn. ;-)
VINNIE: Ik heb het altijd wat moeilijk met die kerstperiode.
TINE: Ja, op zulke dagen is wie alleen is vaak nog 'allener'.
VINNIE: Inderdaad. Pffft. Iedere keer: 'En wat moeten we je wensen? Een lief?'
TINE: Haha! Bij mij vragen ze het niet meer. Ik denk dat ze niet meer durven. Of ze zijn het intussen al zo gewoon aan mijn alleen.
VINNIE: Bij mij is het verschrikkelijk. Al die gesprekken aan de feesttafel gaan meestal over de kinderen. Die heb ik niet. Dus dan zwijg ik de hele tijd.
TINE: Dat is lang.
VINNIE: Zeker.
TINE: Eigenlijk zou het moeten bestaan: feestplekken voor kinderloze alleenstaanden. Wie weet wordt het al georganiseerd. Dat zou best kunnen.
VINNIE: Ik denk ook wel dat dat bestaat.
TINE: Gaan we er heen? Op kerstavond heb ik nog geen plannen. :)
VINNIE: Haha. Nee, ik kan niet. Ik moet naar mijn ouders.
TINE: Kalkoen eten en zwijgen.
VINNIE: Ja. Eigenlijk lijk jij wel op mijn ex. Kan je me nog eens een andere foto doorsturen?
TINE: Wat voor foto wil je dan? In de aanbieding heb ik nog een foto met de haren in de wind. En eentje terwijl ik ondersteboven aan een klimrek hang. Ik was toen wel nog maar zeven.
VINNIE: Nee, serieus. Mag ik vragen welke kledingmaat jij hebt?
TINE: Dat lijkt me eigenlijk wel iets raars om bij een eerste chatgesprek te vragen.
VINNIE: Ik kocht ooit een mooie jurk voor mijn ex. Misschien kan jij die dragen.
TINE: Jij wil me de jurk schenken?
VINNIE: Nee, je zou hem kunnen dragen. Ik denk wel dat jij erin past.
TINE: Meen je dit nu?
VINNIE: Ja, natuurlijk. Kom je donderdagavond met me mee? In die jurk?
TINE: Maar ik ken je helemaal niet.
VINNIE: Dat weten mijn ouders toch niet? Het zou fijn kunnen zijn.
TINE: Ik krijg opeens het enge gevoel dat je ex is overleden.
VINNIE: Nee hoor, ze is er gewoon vandoor met de elektricien.
TINE: Ik kan daar toch niet zomaar bij gaan zitten in de jurk die je aan je ex wou geven?
VINNIE: En waarom niet? Er is ook rode wijn. En dan zit je tenminste niet alleen.
TINE: Kijk, Vinnie. Ik ben een klein beetje prettig gestoord. Als je lang aandringt, zou ik het nog doen ook. Naar je ouders komen als je vriendin. Ik zou het over onbestaande kinderen kunnen hebben. Ik zou me uitleven met die rode wijn. Maar dan zou ik dat toch in mijn eigen jurk willen doen. Als jij nu die jurk voor mij had uitgekozen, dan was het een andere zaak. Ik ga toch niet in een jurk zitten die jij hebt uitgezocht voor een ex. Ik pas er trouwens wellicht niet eens in.
VINNIE: Dan hoeft het niet.
TINE: Je wil me alleen naast jou in die jurk?
VINNIE: Ja, je lijkt zoveel op haar.
TINE: Waarom heb je die jurk bewaard?
VINNIE: Het is een hele dure.
TINE: Kan je ze niet verkopen of zo?
VINNIE: Nee. Dat wil ik niet.
TINE: Je zoekt hier een vrouw die erin past om je ex te vervangen?
VINNIE: Ja.
TINE: Ik denk niet dat ik die vrouw kan zijn. Ik wil niemand vervangen. Ik wil gewoon mezelf zijn. Ik wil dat een man mij kiest om wie ik ben en niet om wie ik misschien ook wel eens had kunnen zijn.
VINNIE: Jammer. Ik begrijp het wel. Dan vraag ik het wel aan iemand anders.
TINE: Ja, beter wel. Vrouwen in alle vormen en maten zijn er genoeg.
VINNIE: Dat denk ik ook.
TINE: Succes nog verder, Vinnie!
VINNIE: Jij ook. Drink niet te veel en veel plezier met jouw alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten