Wat mag de medische wetenschap een sprongetje van blijdschap maken dat jij geen dokter geworden bent. Meer nog: ik denk zelfs dat de hele wereldbevolking opgelucht mag ademhalen om het feit dat je in de toeristische sector bent terechtgekomen.
Vandaag voelde ik me zielig en ziek. Misschien had ik het niet mogen doen. Misschien moet je als je ziek bent, alle kanalen tot virtuele communicatie afsluiten. Maar kijk, Anthony, ik kan dat niet. Als ik eenzaam ziek en zielig ben, hang ik net meer aan al die virtuele communicatie vast om aandacht te vragen, een dekentje, een schouderklopje... Ik had gewoon nood aan een gesprek. Een gewoon gesprekje terwijl ik ongestoord in pyjama op bed lag. En evengoed zou ik dan kunnen chatten met wat bekenden, maar die bleken allemaal gaan vissen of naar hun oma in het bos of zo. Ik ging uit heimwee nog even naar mijn profiel op een datingsite kijken.
Bijna onmiddellijk begon jij met een gesprek. Ik waarschuwde je. Ik vertelde dat ik ziek was en geen nood had aan één of ander zinnenprikkelend gesprekje. Dat ik gewoon een casual gesprekje wou om niet alleen te zijn zo op mijn ziekbed. Dat begreep je zei je. Je zei dat je een dokter was die me misschien wel kon genezen. Je vroeg of je me een foto mocht doorsturen. 'Zal die mij beter maken?' vroeg ik je. Je knipoogde en antwoordde: 'Zeer zeker.' Ik voelde de bui al hangen en tikte: 'Het is toch geen foto van je geslachtsdeel?' Je bloosde en tikte: 'Hoe raad je het?'
Nu, ik ben inmiddels al een grote kenner van bepaalde codes op een datingsite. Als de man vraagt of hij je een foto mag sturen, is het altijd een foto van een geslachtsdeel. Of het effectief zijn mannelijkheid is, dat weet je natuurlijk nooit. Evengoed pikte hij een groter exemplaar uit de verzameling aan piemelplaatjes op het net. Als vrouw hoor je dan daarop te reageren: 'Mmm' of 'Lekker'. Maar eerlijk waar: als ik zo'n foto in mijn neus gedrukt krijg, denk ik gewoon 'Brrrrrr' en 'Daar gaan we weer...' Want bijna altijd daarna volgt dan de vraag of hij in ruil voor bewezen diensten ook jouw geslacht mag zien. Ook poezenprentjes zat op het wereldwijde web trouwens.
Galant als ik ben, bleef ik beleefd. Ik tikte: 'Ik denk niet dat een foto van jouw penis mij zal genezen, Anthony. Meer nog, ik weet het eigenlijk best wel zeker. Het risico bestaat zelfs dat ik bovenop mijn ziekteverschijnselen ook nog eens misselijk word.'
Je maakte het oeroude seksistische mopje dat het niet de aanblik met de foto was die mij zou beter maken. Maar wel een levensechte ontmoeting met het ding. Het zou een medicijn produceren dat je oraal tot jou moet nemen. Genezing gegarandeerd. Knipoog. Knipoog. Weet je, dokter Anthony. Natuurlijk weet ik dat jij geen echte dokter bent. Een echte dokter zou nooit het voorschrift schrijven wat jij schreef. De medische wetenschap zou anders massaal oproepen om dagelijks een kwakje tot ons te nemen. Ik moet er niet zo zwaar aan tillen. Ik weet het. We ontmoetten elkaar op het verkeerde moment en op de verkeerde plek. Een paar zinnen duurde ons gesprek. En nu krijg jij de volle laag. Maar dinsdag is het Internationale Vrouwendag en ik ben het zat. Ik ben het zat dat mannen ongevraagd met hun geslachtsdeel in mijn blikveld wapperen omdat ik toegeef dat ik best wel eens eenzaam ben. Het gebeurt niet af en toe, maar telkens weer. Ik ben het kotsbeu dat vunzigheid op een eiland als amusement wordt uitgezonden. Dat jongeren van 15 leren hoe je als vrouw een man tot vreemdgaan kan versieren. Hoe makkelijk dat eigenlijk wel niet is. Dat men seks zo gaat banaliseren, dat wie het niet krijgt, het gewoon ergens gaat stelen, ook al zegt de vrouw heel duidelijk: 'Nee.'
Natuurlijk zie ik het te zwart. Er zijn ook goede mannen. Maar al die exemplaren die hun mannelijkheid niet kunnen bedwingen: kunnen we die niet even gezellig dumpen? Ergens op een idyllisch plekje bij de zee? Elimineren, zeg maar. Met al die krolse en zeer gewillige vrouwen, want die zijn er natuurlijk ook... Kan jij dat niet regelen, Anthony? Is dat niet meer jouw branche? Dat zou me eigenlijk écht wel genezen van een paar vervelende kriebels in mijn lijf. En ik gok met mij nog veel andere vrouwenlijven. De mannen die nu op datingsites geen kans maken omdat ze worden weggeklikt uit piemelvrees zullen je ook eeuwig dankbaar zijn. Een held: was dat niet iets wat je eigenlijk al altijd wou zijn?
Go for it!
Tine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten