Dag Marc,
Het was even wennen. Dat moet ik alvast bekennen.
Een blonde jonge god met baard die me onmiddellijk in zijn virtuele armen houdt.
Nog voor een eerste gesprek had je het er al over dat je verliefd was op mij.
Dat dat toch wat snel was, schreef ik.
De hartjes vlogen zo fel in mijn ogen, dat ik er warempel een beetje draaierig van werd.
Eerlijk waar: eerst bedacht ik dat je een of andere mentale stoornis had. Dat is misschien niet zo geweldig van mij, maar het was gewoon te veel overdaad aan kleffe romantiek. Zeker voor een god.
Algauw begon het me te dagen. Je vertelde me dat je in goud handelt. Op 22 januari was dat. Ons eerste gesprek. Een blonde god die in goud handelt, die verliefd op mij is. Zowaar! Je verwittigde me voor het feit dat je geen webcam had, dat ik het met je beeldige godenfoto's moest doen. Natuurlijk zou je binnenkort naar Ivoorkust moeten of zo. En inderdaad: op 26 januari al! Je moest opeens voor onbepaalde tijd naar daar. Je zoontje achterlatend. Of was je opeens vergeten dat je een zoontje had?
Weet je, Marc. Op televisie waarschuwen ze mensen als ik voor mensen als jij. Je zou me nu heel binnenkort om geld vragen. Eerst een luttel bedrag. Daarna steeds meer. Je zou me met liefde en god en zo blijven overladen. Tot ik het begeef en je al mijn centen geef, en mezelf in de schulden steek.
Zou jij echt?
Natuurlijk, Marc, ik haalde je foto's door een zoekmachine en vond dat jij eigenlijk Jessie Pavelka bent. Een zeer bekende fitnesstrainer die het gewoon is om mensen met obesitas te trainen. Zie jij in mij een target, Jessie? Zie jij in mij een waar project? Maar waarom, Jessie, zeg je dat niet wie je werkelijk bent?
Intussen is het 3 februari en je sprak me niet zo aardig aan. Opeens heb je problemen daar in Ivoorkust en je wil mij zo graag ontmoeten. Je denkt daar alleen aan mij. Ik zou onmiddellijk €1500 aan je moeten geven. In naam van de liefde. In naam van God. Maar weet je, Marc/Jessie, het spijt me zeer. Morgen ga ik toch met al je hartjes en je kleffe woorden naar de politie. Dat je naast fitnesstrainer bijklust als goudhandelaar tot daaraan toe. Maar dat je onschuldige lieve obese vrouwen ook nog eens geld aftroggelt, dat mag gewoon niet zijn. Die vrouwen hebben het al zwaar genoeg.
Ik hoop dat je me begrijpt. Vrouwen die wanhopig zijn. Ze zijn een mooie prooi.
Maar ze zijn niet allemaal bij de pinken. Niemand zou in naam van de liefde of van in die van een God mogen worden bedot. Behalve dan diegene die er bijvoorbeeld €1500 aan verdienen.
Ik hoop dat je Ivoorkust snel kan verlaten.
Ik hoop nooit meer met jou (en het bedrijf dat in je nek ademt) te praten.
Zoen,
Tine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten