TINE : Hohoho! Ook alleen op kerstavond?
SUPERTEDDY: Nu wel. Mijn vrouw en dochter zijn al naar bed.
TINE: En nu zit je hier nog alleen? Moet je niet opruimen?
SUPERTEDDY: Nee ze! Dat deed mijn vrouwtje. Topvrouwtje hé!
TINE: Je bent nog niet moe?
SUPERTEDDY: Ik wou toch nog een beetje spanning. Het is maar één keer per jaar kerstavond.,,
TINE; Daar heb je gelijk in.
SUPERTEDDY: Ben jij geil?
TINE: Nee. Al heb ik wel al bijna een fles cava uit.
SUPERTEDDY: Heb je die helemaal alleen uitgedronken?
TINE: Ja. Ik vierde kerstavond alleen.
SUPERTEDDY: Waarom?
TINE: Ik had daar eigenlijk wel zin in. Ik had wel een paar uitnodigingen maar die voelden als medelijden. Of een beetje creepy.
SUPERTEDDY: Jij bent dus single?
TINE: Ja, maar jij niet.
SUPERTEDDY: Is dat erg?
TINE: Dat is niet erg. Maar persoonlijk ben ik wel op zoek naar die 'kerst'man van mijn dromen.
SUPERTEDDY: Misschien ben ik dat wel? Ik heb een gulle zak. ;-)
TINE: Daar twijfel ik niet aan. Hoe heet je trouwens echt?
SUPERTEDDY: Hoe bedoel je?
TINE: Ik mag toch wel veronderstellen dat Superteddy niet je echte naam is?
SUPERTEDDY: Waarom wil je mijn echte naam weten?
TINE: Ik vind dat dat de dingen toch wel persoonlijker maakt.
SUPERTEDDY: Ik wil je anders wel een foto van mijn zak sturen hoor. ;-)
TINE: Nee, laat maar. Ik heb geen behoefte aan een zak.
SUPERTEDDY: Ben je lesbisch misschien?
TINE: Ik veronderstel toch van niet.
SUPERTEDDY: Ieder heterovrouwtje heeft toch behoefte aan een zak? :-)
TINE: Ik denk toch dat de meesten zakken willen mijden.
SUPERTEDDY: ?????????
TINE: Het zijn toch meestal mannen die de vuilnisbakken buiten moeten zetten?
SUPERTEDDY: Tja, ik bedoel wel andere zakken hé. ;-)
TINE: Ja, dat weet ik maar al te goed.
SUPERTEDDY: Zal ik, kerstman even langskomen en mijn zak uitstrooien? ;-)
TINE: Terwijl je vrouwtje slaapt?
SUPERTEDDY: Ja.
TINE: Waarom kruip je niet naast haar? Waarom ben je eigenlijk niet haar kerstman?
SUPERTEDDY: Ze is ongesteld. :-(
TINE: Oh, wat vervelend voor een kerstman.
SUPERTEDDY: Lastig hoor voor een man met zo'n grote zak.
TINE: Mag ik eerlijk zijn?
SUPERTEDDY: Ja hoor.
TINE: Ik vind dit helemaal geen leuk gesprek.
SUPERTEDDY: ??????
TINE: Ga met je kerstzak een andere eenzame vrouw lastigvallen.
SUPERTEDDY: ???
TINE: Ik heb nu echt geen behoefte aan dergelijke gesprekken. Ik had gewoon nood aan gezellig gezelschap tijdens mijn degustiefje.
SUPERTEDDY: Mijn zak is nogal gezellig hoor. Om van de ballen en die piek nog maar te zwijgen.
TINE: Laat maar. Ik ga wel nog een aflevering van Fargo kijken.
SUPERTEDDY: Ben ik niet goed genoeg?
TINE: Er kan weinig aan Fargo tippen.
SUPERTEDDY: Ok. Dan wens ik je nog een fijne nacht straks.
TINE: Ik jou ook. Superteddy.
SUPERTEDDY: Thierry.
TINE: Fijne kerst nog, Thierry! Ik geloof trouwens al een tijdje niet meer in de kerstman.
SUPERTEDDY: Jammer.
donderdag 24 december 2015
maandag 21 december 2015
Uit een chatgesprek gegrepen: VINNIE
VINNIE: Hey, ook nog wakker?
TINE: Dag Vinnie! Het is voor mij nog veel te vroeg om te gaan slapen op een zondag.
VINNIE: Voor mij ook. Hoe gaat het?
TINE: Met mij gaat alles wel goed. Ik had een fijne dag. En jij?
VINNIE: Het was een typische zondag: een beetje in de zetel hangen, voetbal kijken,...
TINE: Zo'n dagen die goed doen.
VINNIE: Jammer dat ik ze niet met iemand kan delen.
TINE: Al lang vrijgezel?
VINNIE: Twee jaar en een paar maanden. En jij?
TINE: Intussen ook al een tijdje. Soms raak ik de tel kwijt. Zeker op zondagavonden met rode wijn. ;-)
VINNIE: Ik heb het altijd wat moeilijk met die kerstperiode.
TINE: Ja, op zulke dagen is wie alleen is vaak nog 'allener'.
VINNIE: Inderdaad. Pffft. Iedere keer: 'En wat moeten we je wensen? Een lief?'
TINE: Haha! Bij mij vragen ze het niet meer. Ik denk dat ze niet meer durven. Of ze zijn het intussen al zo gewoon aan mijn alleen.
VINNIE: Bij mij is het verschrikkelijk. Al die gesprekken aan de feesttafel gaan meestal over de kinderen. Die heb ik niet. Dus dan zwijg ik de hele tijd.
TINE: Dat is lang.
VINNIE: Zeker.
TINE: Eigenlijk zou het moeten bestaan: feestplekken voor kinderloze alleenstaanden. Wie weet wordt het al georganiseerd. Dat zou best kunnen.
VINNIE: Ik denk ook wel dat dat bestaat.
TINE: Gaan we er heen? Op kerstavond heb ik nog geen plannen. :)
VINNIE: Haha. Nee, ik kan niet. Ik moet naar mijn ouders.
TINE: Kalkoen eten en zwijgen.
VINNIE: Ja. Eigenlijk lijk jij wel op mijn ex. Kan je me nog eens een andere foto doorsturen?
TINE: Wat voor foto wil je dan? In de aanbieding heb ik nog een foto met de haren in de wind. En eentje terwijl ik ondersteboven aan een klimrek hang. Ik was toen wel nog maar zeven.
VINNIE: Nee, serieus. Mag ik vragen welke kledingmaat jij hebt?
TINE: Dat lijkt me eigenlijk wel iets raars om bij een eerste chatgesprek te vragen.
VINNIE: Ik kocht ooit een mooie jurk voor mijn ex. Misschien kan jij die dragen.
TINE: Jij wil me de jurk schenken?
VINNIE: Nee, je zou hem kunnen dragen. Ik denk wel dat jij erin past.
TINE: Meen je dit nu?
VINNIE: Ja, natuurlijk. Kom je donderdagavond met me mee? In die jurk?
TINE: Maar ik ken je helemaal niet.
VINNIE: Dat weten mijn ouders toch niet? Het zou fijn kunnen zijn.
TINE: Ik krijg opeens het enge gevoel dat je ex is overleden.
VINNIE: Nee hoor, ze is er gewoon vandoor met de elektricien.
TINE: Ik kan daar toch niet zomaar bij gaan zitten in de jurk die je aan je ex wou geven?
VINNIE: En waarom niet? Er is ook rode wijn. En dan zit je tenminste niet alleen.
TINE: Kijk, Vinnie. Ik ben een klein beetje prettig gestoord. Als je lang aandringt, zou ik het nog doen ook. Naar je ouders komen als je vriendin. Ik zou het over onbestaande kinderen kunnen hebben. Ik zou me uitleven met die rode wijn. Maar dan zou ik dat toch in mijn eigen jurk willen doen. Als jij nu die jurk voor mij had uitgekozen, dan was het een andere zaak. Ik ga toch niet in een jurk zitten die jij hebt uitgezocht voor een ex. Ik pas er trouwens wellicht niet eens in.
VINNIE: Dan hoeft het niet.
TINE: Je wil me alleen naast jou in die jurk?
VINNIE: Ja, je lijkt zoveel op haar.
TINE: Waarom heb je die jurk bewaard?
VINNIE: Het is een hele dure.
TINE: Kan je ze niet verkopen of zo?
VINNIE: Nee. Dat wil ik niet.
TINE: Je zoekt hier een vrouw die erin past om je ex te vervangen?
VINNIE: Ja.
TINE: Ik denk niet dat ik die vrouw kan zijn. Ik wil niemand vervangen. Ik wil gewoon mezelf zijn. Ik wil dat een man mij kiest om wie ik ben en niet om wie ik misschien ook wel eens had kunnen zijn.
VINNIE: Jammer. Ik begrijp het wel. Dan vraag ik het wel aan iemand anders.
TINE: Ja, beter wel. Vrouwen in alle vormen en maten zijn er genoeg.
VINNIE: Dat denk ik ook.
TINE: Succes nog verder, Vinnie!
VINNIE: Jij ook. Drink niet te veel en veel plezier met jouw alleen.
TINE: Dag Vinnie! Het is voor mij nog veel te vroeg om te gaan slapen op een zondag.
VINNIE: Voor mij ook. Hoe gaat het?
TINE: Met mij gaat alles wel goed. Ik had een fijne dag. En jij?
VINNIE: Het was een typische zondag: een beetje in de zetel hangen, voetbal kijken,...
TINE: Zo'n dagen die goed doen.
VINNIE: Jammer dat ik ze niet met iemand kan delen.
TINE: Al lang vrijgezel?
VINNIE: Twee jaar en een paar maanden. En jij?
TINE: Intussen ook al een tijdje. Soms raak ik de tel kwijt. Zeker op zondagavonden met rode wijn. ;-)
VINNIE: Ik heb het altijd wat moeilijk met die kerstperiode.
TINE: Ja, op zulke dagen is wie alleen is vaak nog 'allener'.
VINNIE: Inderdaad. Pffft. Iedere keer: 'En wat moeten we je wensen? Een lief?'
TINE: Haha! Bij mij vragen ze het niet meer. Ik denk dat ze niet meer durven. Of ze zijn het intussen al zo gewoon aan mijn alleen.
VINNIE: Bij mij is het verschrikkelijk. Al die gesprekken aan de feesttafel gaan meestal over de kinderen. Die heb ik niet. Dus dan zwijg ik de hele tijd.
TINE: Dat is lang.
VINNIE: Zeker.
TINE: Eigenlijk zou het moeten bestaan: feestplekken voor kinderloze alleenstaanden. Wie weet wordt het al georganiseerd. Dat zou best kunnen.
VINNIE: Ik denk ook wel dat dat bestaat.
TINE: Gaan we er heen? Op kerstavond heb ik nog geen plannen. :)
VINNIE: Haha. Nee, ik kan niet. Ik moet naar mijn ouders.
TINE: Kalkoen eten en zwijgen.
VINNIE: Ja. Eigenlijk lijk jij wel op mijn ex. Kan je me nog eens een andere foto doorsturen?
TINE: Wat voor foto wil je dan? In de aanbieding heb ik nog een foto met de haren in de wind. En eentje terwijl ik ondersteboven aan een klimrek hang. Ik was toen wel nog maar zeven.
VINNIE: Nee, serieus. Mag ik vragen welke kledingmaat jij hebt?
TINE: Dat lijkt me eigenlijk wel iets raars om bij een eerste chatgesprek te vragen.
VINNIE: Ik kocht ooit een mooie jurk voor mijn ex. Misschien kan jij die dragen.
TINE: Jij wil me de jurk schenken?
VINNIE: Nee, je zou hem kunnen dragen. Ik denk wel dat jij erin past.
TINE: Meen je dit nu?
VINNIE: Ja, natuurlijk. Kom je donderdagavond met me mee? In die jurk?
TINE: Maar ik ken je helemaal niet.
VINNIE: Dat weten mijn ouders toch niet? Het zou fijn kunnen zijn.
TINE: Ik krijg opeens het enge gevoel dat je ex is overleden.
VINNIE: Nee hoor, ze is er gewoon vandoor met de elektricien.
TINE: Ik kan daar toch niet zomaar bij gaan zitten in de jurk die je aan je ex wou geven?
VINNIE: En waarom niet? Er is ook rode wijn. En dan zit je tenminste niet alleen.
TINE: Kijk, Vinnie. Ik ben een klein beetje prettig gestoord. Als je lang aandringt, zou ik het nog doen ook. Naar je ouders komen als je vriendin. Ik zou het over onbestaande kinderen kunnen hebben. Ik zou me uitleven met die rode wijn. Maar dan zou ik dat toch in mijn eigen jurk willen doen. Als jij nu die jurk voor mij had uitgekozen, dan was het een andere zaak. Ik ga toch niet in een jurk zitten die jij hebt uitgezocht voor een ex. Ik pas er trouwens wellicht niet eens in.
VINNIE: Dan hoeft het niet.
TINE: Je wil me alleen naast jou in die jurk?
VINNIE: Ja, je lijkt zoveel op haar.
TINE: Waarom heb je die jurk bewaard?
VINNIE: Het is een hele dure.
TINE: Kan je ze niet verkopen of zo?
VINNIE: Nee. Dat wil ik niet.
TINE: Je zoekt hier een vrouw die erin past om je ex te vervangen?
VINNIE: Ja.
TINE: Ik denk niet dat ik die vrouw kan zijn. Ik wil niemand vervangen. Ik wil gewoon mezelf zijn. Ik wil dat een man mij kiest om wie ik ben en niet om wie ik misschien ook wel eens had kunnen zijn.
VINNIE: Jammer. Ik begrijp het wel. Dan vraag ik het wel aan iemand anders.
TINE: Ja, beter wel. Vrouwen in alle vormen en maten zijn er genoeg.
VINNIE: Dat denk ik ook.
TINE: Succes nog verder, Vinnie!
VINNIE: Jij ook. Drink niet te veel en veel plezier met jouw alleen.
dinsdag 15 december 2015
Stefaan
Gegroet Stefaan,
Wellicht vind je het vreemd om na al die dagen van stilte nog eens iets van mij te horen. Na al dat bezinken ben ik toch tot de conclusie gekomen dat ik afscheid van jou wou nemen met deze woorden.
De dag dat ik op je profiel botste zal voor altijd in mijn herinnering gekerfd staan. Nooit eerder merkte ik zoveel gemeenschappelijke interesses op in een profiel op een datingsite. Je luisterde graag naar dezelfde muziek. Je keek en las dezelfde dingen, hield van dezelfde schilders. En zelfs op je bord en in je glas had je liefst hetzelfde als wat ik verkies. Het was behoorlijk griezelig. Alsof ik met een mannelijke versie van mezelf kennismaakte.
We startten al snel een chatgesprek. En je begon over één van mijn lievelingsfilms: 'The Hours'. Nooit eerder ontmoette ik een man die 'The Hours' ook beklijvend vond. De meesten vinden het een wijvenfilm. Mijn aandacht was in elk geval getriggerd. Vreemd dat de valse neus van Nicole Kidman dat bij mij zou verwezenlijken. En in de heleboel gesprekken die volgden raakte je almaar zwakke plekken. Als het niet 'The Hours' was, was het Paul Auster of zelfs Jóhann Jóhannsson.
We bouwden echt iets op, dacht ik. Elke dag dat ik geen bericht van je kreeg, zag ik mezelf met stenen in mijn jaszak in het water stappen. Gelukkig bleef je schrijven. Tot je eens je stoute schoenen aantrok en vroeg of we een keer konden Skypen. Ik sta daar normaal wat weigerachtig tegen. Vooral omdat ik bij het Skypen wel eens blote stukjes op mijn netvlies zie, die ik eigenlijk niet van de eerste de beste wil zien. Maar ik vond dat je het wel verdiend had mij te zien. En ik jou. En eerlijk waar: ik was ook heel erg nieuwsgierig geworden.
Je bleek een knappe man te zijn, wonend in een prachtig appartement. Je dronk vlotjes rode wijn. Ik schaamde me een beetje voor de rommel in de buurt van mijn computer. Je bleef galant en vriendelijk en na meer dan drie uur kletsen sloten we af. Daarna verdween je. Zomaar. Zonder woord.
Ik kreeg geen enkel bericht meer. Via het chatprogramma sprak je me nooit meer aan. Als ik je aanwezig zag staan en je een bericht stuurde, meldde je je af. Tot je me opeens heel koeltjes schreef: 'Je schrijft veel mooier dan je bent. Jammer. Ik wil niet langer tijd in jou investeren.'
Het was een slag in mijn gezicht. Ik sprokkelde keien en luisterde uren naar muziek Philip Glass. Je had me met je moncassin op mijn ziel getrapt. Natuurlijk had je alle recht om te zeggen dat je alle interesse in mij verloren had na dat ene Skypegesprek. Maar ik had toch verwacht dat je het wat meer zou verpakken in een ander papiertje. Een papiertje met wat Dali-blauw bijvoorbeeld. Of eentje met een pennenstreek van Schiele. Nu leek het het meest op krantenpapier van 'De Tijd', wat natuurlijk ook papier is maar minder 'wij'.
Ik begrijp maar al te goed dat het tussen mensen ook fysiek moet klikken. Maar kijk: ik heb je nooit een slanke blonde vrouw beloofd met lange benen. Jij bent dat blijkbaar in je hoofd in mij gaan zien. Je zag een Nicole Kidman wellicht. Een Virginia Woolf desnoods. Maar ik ben een Tine. Zonder meer. Ik heb geen valse lichaamsdelen. Ik hoor vooralsnog geen stemmen. Ik was de Tine die mijn profielbeschrijving en mijn foto je al eerder hadden laten zien.
Zou je het voortaan in je profiel willen schrijven? Dat je een vrouw wilt die schrijft zoals ze werkelijk is. Dat ze zichzelf niet mag wapenen met taal. Dat als ze bijvoorbeeld rondborstig is dat ze dan met grote O's moet schrijven. Dat je dat dan weet. Of zo.
Er is nog iets als tact naast kunst en rode wijn.
Trouwens, ik schrijf wél zoals ik ben. Ik ken werkelijk geen andere manier. Jammer, dat jij dat niet wou zien.
Hartelijk,
Tine
Wellicht vind je het vreemd om na al die dagen van stilte nog eens iets van mij te horen. Na al dat bezinken ben ik toch tot de conclusie gekomen dat ik afscheid van jou wou nemen met deze woorden.
De dag dat ik op je profiel botste zal voor altijd in mijn herinnering gekerfd staan. Nooit eerder merkte ik zoveel gemeenschappelijke interesses op in een profiel op een datingsite. Je luisterde graag naar dezelfde muziek. Je keek en las dezelfde dingen, hield van dezelfde schilders. En zelfs op je bord en in je glas had je liefst hetzelfde als wat ik verkies. Het was behoorlijk griezelig. Alsof ik met een mannelijke versie van mezelf kennismaakte.
We startten al snel een chatgesprek. En je begon over één van mijn lievelingsfilms: 'The Hours'. Nooit eerder ontmoette ik een man die 'The Hours' ook beklijvend vond. De meesten vinden het een wijvenfilm. Mijn aandacht was in elk geval getriggerd. Vreemd dat de valse neus van Nicole Kidman dat bij mij zou verwezenlijken. En in de heleboel gesprekken die volgden raakte je almaar zwakke plekken. Als het niet 'The Hours' was, was het Paul Auster of zelfs Jóhann Jóhannsson.
We bouwden echt iets op, dacht ik. Elke dag dat ik geen bericht van je kreeg, zag ik mezelf met stenen in mijn jaszak in het water stappen. Gelukkig bleef je schrijven. Tot je eens je stoute schoenen aantrok en vroeg of we een keer konden Skypen. Ik sta daar normaal wat weigerachtig tegen. Vooral omdat ik bij het Skypen wel eens blote stukjes op mijn netvlies zie, die ik eigenlijk niet van de eerste de beste wil zien. Maar ik vond dat je het wel verdiend had mij te zien. En ik jou. En eerlijk waar: ik was ook heel erg nieuwsgierig geworden.
Je bleek een knappe man te zijn, wonend in een prachtig appartement. Je dronk vlotjes rode wijn. Ik schaamde me een beetje voor de rommel in de buurt van mijn computer. Je bleef galant en vriendelijk en na meer dan drie uur kletsen sloten we af. Daarna verdween je. Zomaar. Zonder woord.
Ik kreeg geen enkel bericht meer. Via het chatprogramma sprak je me nooit meer aan. Als ik je aanwezig zag staan en je een bericht stuurde, meldde je je af. Tot je me opeens heel koeltjes schreef: 'Je schrijft veel mooier dan je bent. Jammer. Ik wil niet langer tijd in jou investeren.'
Het was een slag in mijn gezicht. Ik sprokkelde keien en luisterde uren naar muziek Philip Glass. Je had me met je moncassin op mijn ziel getrapt. Natuurlijk had je alle recht om te zeggen dat je alle interesse in mij verloren had na dat ene Skypegesprek. Maar ik had toch verwacht dat je het wat meer zou verpakken in een ander papiertje. Een papiertje met wat Dali-blauw bijvoorbeeld. Of eentje met een pennenstreek van Schiele. Nu leek het het meest op krantenpapier van 'De Tijd', wat natuurlijk ook papier is maar minder 'wij'.
Ik begrijp maar al te goed dat het tussen mensen ook fysiek moet klikken. Maar kijk: ik heb je nooit een slanke blonde vrouw beloofd met lange benen. Jij bent dat blijkbaar in je hoofd in mij gaan zien. Je zag een Nicole Kidman wellicht. Een Virginia Woolf desnoods. Maar ik ben een Tine. Zonder meer. Ik heb geen valse lichaamsdelen. Ik hoor vooralsnog geen stemmen. Ik was de Tine die mijn profielbeschrijving en mijn foto je al eerder hadden laten zien.
Zou je het voortaan in je profiel willen schrijven? Dat je een vrouw wilt die schrijft zoals ze werkelijk is. Dat ze zichzelf niet mag wapenen met taal. Dat als ze bijvoorbeeld rondborstig is dat ze dan met grote O's moet schrijven. Dat je dat dan weet. Of zo.
Er is nog iets als tact naast kunst en rode wijn.
Trouwens, ik schrijf wél zoals ik ben. Ik ken werkelijk geen andere manier. Jammer, dat jij dat niet wou zien.
Hartelijk,
Tine
zondag 6 december 2015
Uit een chatgesprek gegrepen: DAVID
DAVID: Hey Tine. Slaap je nog niet?
TINE: Ik ging net mijn beddenbak induikelen.
DAVID: Oh, dan duikel ik met je mee.
TINE: Elk in zijn eigen beddenbak toch?
DAVID: LOL!
TINE: Veel lol valt daar niet meer te beleven. Ik ben doodop.
DAVID: ROFL!
TINE: Nee, serieus, David. Ik ga afsluiten. Tot later eens. We maken later wel eens kennis.
DAVID: Weet je, je boft.
TINE: Waarom? Omdat ik moe ben?
DAVID: Nee. Normaal woon ik ver van jou. Maar nu ben ik op bezoek bij mijn vader.
TINE: Ach zo.
DAVID: Misschien kunnen we afspreken als ik hem naar bed gebracht heb.
TINE: Oh, is hij ziek?
DAVID: Nee. Ik probeer hem snel naar bed te brengen, dan kan ik met jou afspreken.
TINE: Dat zal niet lukken hoor. Ik ga echt niet meer naar buiten nu.
DAVID: Maar ik zit nog op geen kilometer van je vandaan.
TINE: Dat wil toch niets zeggen. Het is toch niet omdat een man op nog geen kilometer van mij vandaan met mij wil afspreken dat ik dat dan ook moet doen? Ik heb daar nu geen zin in.
DAVID: Ik kan ook bij jou langskomen. Van zodra mijn vader slaapt.
TINE: Nee, dat wil ik niet.
DAVID: Ik zal braaf zijn. Ik ben een brave gast.
TINE: Dat geloof ik best.
DAVID: Toe, mag het? Ik zit echt op nog geen kilometer van jou vandaan.
TINE: Nee. Slapen nu. Slaapwel en groeten aan je vader.
DAVID: Ik begrijp niet wat je op een datingsite doet als je niet wil afspreken.
TINE: Soms hang ik hier voor een gewoon gesprekje. Een babbel voor het slapengaan. Ik ben geen snelle wipkip of zo.
DAVID: Maar echt, ik zit zo dicht bij jou.
TINE: Je weet van geen ophouden hé. Nee. En nu ga ik. Ik ben al lang genoeg beleefd geweest. Ik sluit nu echt af.
DAVID: Vrouwen! Ze maken een profiel aan op een datingsite en willen dan niet eens afspreken.
TINE: ...
DAVID: Wat zoeken ze hier dan eigenlijk? Ik zit hier echt op nog geen kilometer van je deur. Mijn vader is gaan slapen. Als je me je adres geeft, sta ik daar op enkele minuten.
TINE: ...
DAVID: Ik heb echt geen kwade bedoelingen. Ik ben een gewone gast.
TINE: ...
DAVID: Dat is hier nu toch altijd hetzelfde. Maak ik eindelijk eens tijd voor vrouwen, hebben ze geen tijd voor mij. Ze hoeven alleen maar hun deur open te doen.
TINE: ...
DAVID: Maar dat is zelfs teveel gevraagd! Ze moeten zich niet eens verplaatsen.
TINE: ...
DAVID: Sletten zijn het. Eerst een beetje een man opgeilen. En dan zomaar verdwijnen. Ik wens je een enge ziekte toe.
TINE: Ik ging net mijn beddenbak induikelen.
DAVID: Oh, dan duikel ik met je mee.
TINE: Elk in zijn eigen beddenbak toch?
DAVID: LOL!
TINE: Veel lol valt daar niet meer te beleven. Ik ben doodop.
DAVID: ROFL!
TINE: Nee, serieus, David. Ik ga afsluiten. Tot later eens. We maken later wel eens kennis.
DAVID: Weet je, je boft.
TINE: Waarom? Omdat ik moe ben?
DAVID: Nee. Normaal woon ik ver van jou. Maar nu ben ik op bezoek bij mijn vader.
TINE: Ach zo.
DAVID: Misschien kunnen we afspreken als ik hem naar bed gebracht heb.
TINE: Oh, is hij ziek?
DAVID: Nee. Ik probeer hem snel naar bed te brengen, dan kan ik met jou afspreken.
TINE: Dat zal niet lukken hoor. Ik ga echt niet meer naar buiten nu.
DAVID: Maar ik zit nog op geen kilometer van je vandaan.
TINE: Dat wil toch niets zeggen. Het is toch niet omdat een man op nog geen kilometer van mij vandaan met mij wil afspreken dat ik dat dan ook moet doen? Ik heb daar nu geen zin in.
DAVID: Ik kan ook bij jou langskomen. Van zodra mijn vader slaapt.
TINE: Nee, dat wil ik niet.
DAVID: Ik zal braaf zijn. Ik ben een brave gast.
TINE: Dat geloof ik best.
DAVID: Toe, mag het? Ik zit echt op nog geen kilometer van jou vandaan.
TINE: Nee. Slapen nu. Slaapwel en groeten aan je vader.
DAVID: Ik begrijp niet wat je op een datingsite doet als je niet wil afspreken.
TINE: Soms hang ik hier voor een gewoon gesprekje. Een babbel voor het slapengaan. Ik ben geen snelle wipkip of zo.
DAVID: Maar echt, ik zit zo dicht bij jou.
TINE: Je weet van geen ophouden hé. Nee. En nu ga ik. Ik ben al lang genoeg beleefd geweest. Ik sluit nu echt af.
DAVID: Vrouwen! Ze maken een profiel aan op een datingsite en willen dan niet eens afspreken.
TINE: ...
DAVID: Wat zoeken ze hier dan eigenlijk? Ik zit hier echt op nog geen kilometer van je deur. Mijn vader is gaan slapen. Als je me je adres geeft, sta ik daar op enkele minuten.
TINE: ...
DAVID: Ik heb echt geen kwade bedoelingen. Ik ben een gewone gast.
TINE: ...
DAVID: Dat is hier nu toch altijd hetzelfde. Maak ik eindelijk eens tijd voor vrouwen, hebben ze geen tijd voor mij. Ze hoeven alleen maar hun deur open te doen.
TINE: ...
DAVID: Maar dat is zelfs teveel gevraagd! Ze moeten zich niet eens verplaatsen.
TINE: ...
DAVID: Sletten zijn het. Eerst een beetje een man opgeilen. En dan zomaar verdwijnen. Ik wens je een enge ziekte toe.
Abonneren op:
Posts (Atom)