Uit een chatgesprek gegrepen: DOMINIQUE

DOMINIQUE: Hey, mag ik je wat vragen?
TINE: Jawel hoor! Trouwens: goedemorgen, Dominique.
DOMINIQUE: Jij schrijft toch die stukjes van 'Hartenjager'?
TINE: Dat klopt.
DOMINIQUE: Ik wil wel eens met jou op date.
TINE: Leuk! En we chatten niet eens op een datingsite. This must be my lucky day!
DOMINIQUE: Begrijp me niet verkeerd. Ik val helemaal niet op jou. Ik heb je gescreend. Dat moet ik toch wel even kwijt. Je bent veel te oud en helemaal mijn type niet maar ik volg je al een tijdje: jij bent op internet best actief.
TINE: Oh, en waarom wil je dan wel met mij op date?
DOMINIQUE: Het viel me op dat je altijd negatieve stukjes op die blog schrijft. In jouw stukjes zijn alle mannen eikels. Ik wil aantonen dat dat niet klopt en dat jij daar dan een stukje over schrijft.
TINE: Dat zal niet lukken, vrees ik.
DOMINIQUE: Je moet dan wel mijn echte naam gebruiken. Ik bedoel mijn naam die ik nu gebruik.
TINE: ?
DOMINIQUE: Waarom zou het niet lukken?
TINE: Kijk, 'Hartenjager' is net een blog waarop ik schrijf over het mislukken van dates. Als een date lukt, vind ik het geen leuke gedachte om erover te schrijven.
DOMINIQUE: Hoezo?
TINE: Als mensen daten en het klikt, worden ze verliefd of gaan met elkaar naar bed. Maar die dingen  wil ik toch liever niet openlijk delen. Die momenten zijn toch te kwetsbaar, vind ik. Het zou zijn alsof  ik een camera in mijn slaapkamer plaats of een liefdesbrief openbaar maak. Ik verander de naam altijd, omdat niet heel de wereld hoeft te weten wie met mij wil daten.
DOMINIQUE: Het zou je in dit geval heel veel extra lezers kunnen opleveren, ik ben namelijk een hit.
TINE: ?
DOMINIQUE: Zoek me maar eens op. Ik ben nogal bekend op internet. Ik heb veel followers. Als we ook nog kunnen Snapchatten tijdens de date zou dat fantastisch zijn.
TINE:  Ik denk niet dat ik dat een leuke gedachte vind.
DOMINIQUE: Kan je deze week? Vrijdagavond?
TINE: Jij wil dus eigenlijk met mij uit om er meer likes uit te halen.
DOMINIQUE: Jouw lezersaantal zal ook verdubbelen, gok ik. Dus we hebben er allebei wat aan.
TINE: Maar ik date niet voor mijn lezers. Ik date voor mezelf.
DOMINIQUE: Dat is dom. Je zou er veel meer uit kunnen halen.
TINE: Jij ziet met mij daten als een soort van promostunt. 'Kijk eens wat ik durf?' en 'Oh, wat ben ik lief!'?
DOMINIQUE: Het feit dat een gast als ik met jou wil daten, zal je ook veel populairder maken.
TINE: En wat wil je dan wel doen op zo'n promodate?
DOMINIQUE: Lekker eten, een paar cocktails en achteraf een paar foto's in bed. We doen natuurlijk niets. De foto's zijn voor de show en jij fantaseert er gewoon wat bij. Dat kan je vast.
TINE: Ik zou dus moeten liegen. Over een droomdate met Dominique. Ik zou je de lakens in moeten prijzen.
DOMINIQUE: Ja.
TINE: Ik zie er werkelijk het nut niet van in.
DOMINIQUE: Het zou een gezellige avond kunnen zijn. We delen de kosten.
TINE: Ik moet je afschilderen als mijn prins? Mijn ware?
DOMINIQUE: Jawel! Je zocht hem en hebt mij gevonden. Je mag natuurlijk niets over dit gesprek van vandaag schrijven.
TINE: En daarna?
DOMINIQUE: Wat bedoel je?
TINE: Na het stukje zal iedereen ongetwijfeld naar je vragen. Moet ik dat dan ook fantaseren?
DOMINIQUE: Ja. Even. Een week of drie. En dan bedrieg jij mij.
TINE: Oh, en weet je al met wie?
DOMINIQUE: Jawel. Ik heb een vriend die ook wat meer volgers kan gebruiken.
TINE: Dominique, je kan dat toch niet menen!
DOMINIQUE: Ik meen alles wat ik zeg. Jij zoekt toch een lief? Met een paar bedfoto's zullen veel mannen op je geilen. Ze zullen in de rij staan, eerlijk waar.
TINE: Ik denk toch dat ik geen interesse heb in je voorstel. Ik vrees toch dat ik niet anders kan dan dit gesprek te publiceren. Dit is zo bijzonder dat ik het wel met mijn lezers moet delen. En vrees niet, jongen, ik geef jou wel een andere naam. Doei!
DOMINIQUE: :-(

Uit een chatgesprek gegrepen: TONY

TONY: Heykes!
TINE: Goeieavond Tony! Dat is lang geleden!
TONY: ????
TINE: Herken je me niet?
TONY: ????
TINE: Wij hebben al eens afgesproken.
TONY: ?????
TINE: Ja. Een paar jaar terug. Nu ja, ik ben ook wel veranderd.
TONY: Hebben wij elkaar ontmoet?
TINE: Nee, uiteindelijk niet. Ik heb diezelfde dag nog afgezegd en gezegd dat ik je liever toch niet wou ontmoeten.
TONY: Ik kan het me niet herinneren. Waarom had je afgezegd?
TINE: We hadden almaar fijne gesprekken en opeens kwam de dag dat we elkaar zouden ontmoeten. We hadden zelfs al telefoonnummers en zo uitgewisseld. Maar toen - een paar uur voor de date in kwestie - begon je vreselijk over porno door te drammen.
TONY: Over porno?
TINE: Ja. Porno. Je vroeg of we in plaats van wat te eten niet gewoon bij mij thuis porno konden kijken. Dat vond ik te vergaand voor een eerste ontmoeting.
TONY: Wanneer was dat?
TINE: Ik weet het niet meer precies.
TONY: Nu ja, er is een tijd geweest waarin ik nogal op porno gefixeerd was. Sorry. Iedereen is wel eens eenzaam.
TINE: Begrijp me niet verkeerd. Ik heb op zich niets tegen porno. Maar ik hoef het niet te zien. Zeker niet op een eerste date. Ik voelde me niet op mijn ongemak toen je het me voorstelde en maar bleef aandringen. Vooral dat aandringen, daar ben ik op afgeknapt.
TONY: Dat begrijp ik. Gelukkig ben ik nu niet meer zo.
TINE: Hou je niet meer van porno?
TONY: Jawel. Maar ik ben wat rustiger geworden.
TINE: Zo.
TONY: Zou je nu wel willen afspreken om wat te eten? Ik heb een restaurant. Ik kan wel wat voor je klaarmaken. Het is eerder een kleine bistro. Je zou dan moeten komen net na sluitingsuur.
TINE: Omdat je dan op je gemak tegenover mij kan mee-eten?
TONY: Nee, dan is mijn moeder naar huis. Ik run de zaak met mijn moeder.
TINE: Ja, een moeder erbij, zo voor een eerste date, dat willen we niet.
TONY: Je ziet er wel leuk uit. Ik beloof het niet over porno te hebben.
TINE: Echt niet?
TONY: Echt niet. Alhoewel. Het is inmiddels toch alweer een tijd geleden. Ik ben ook maar een man van vlees en bloed. Als je begrijpt wat ik bedoel. Knipoog.
TINE: Hoe lang is een een tijd geleden?
TONY: Een week of twee. Ik sta alweer op springen. Ik vrees dat ik mezelf niet zal kunnen bedwingen.
TINE: Dus je gaat eigenlijk gewoon jezelf serveren?
TONY: Ik denk het wel.
TINE: Ik geloof niet dat ik daarin zin heb.
TONY: Ik ben een propere jongen hoor. Met alles erop en eraan.
TINE: Daar twijfel ik niet aan. Maar ik zou toch liever een salade met scampi's op mijn bord krijgen, dan meteen jouw scampi in mijn gezicht.
TONY: Ik kan er ook niets aan doen dat ik een gezonde man ben.
TINE: Nee, daar kan je niets aan doen. Ik denk dat je gezonde vrouw moet zoeken. Zo gezond ben ik nu ook weer niet.
TONY: We zouden ook gewoon wat kunnen drinken. Een paar filmpjes zouden je misschien wel gezonde trek doen krijgen. Please?
TINE: Dus je hebt het niet begrepen?
TONY: ?????
TINE: Ik zal afsluiten en ik geef je de raad om dit gesprek nog eens te herlezen. Heel misschien zou je er wat uit kunnen leren.
TONY: Maar ik heb zo'n zin. Bloos.
TINE: Zit je nu in je kleine bistro?
TONY: Ja.
TINE: Zijn er geen klanten?
TONY: Het is wat mager vandaag.
TINE: Waar is je moeder?
TONY: Ze is met de afwas bezig.
TINE: En wat ga je nu doen met die grote trek?
TONY: Ik ben al bezig. Bloos. Ik combineer dit gesprek met een filmpje.
TINE: Dan wens ik je veel plezier en weinig klanten toe.
TONY: Dank je.

Bruno

Hoi Bruno,

Enkele jaren geleden troffen wij elkaar in onze eenzaamheid. Jij net kersvers uit een relatie en ik al een paar maand alleen.  Je nodigde me uit om ergens koffie te gaan drinken, maar alles was vreemd genoeg gesloten, dus kwam je naar mijn huis. Het was zomer. We stonden op mijn koertje met een kop koffie in de hand. Ik schaamde me voor het feit dat mijn koertje niet netjes was. We konden niet eens zitten. Je blik verklapte niet dat je het rampzalig vond. Het was je om de koffie te doen en het gesprek en niet zo zeer om de plek. Na een lange babbel zei je: 'Graag tot een volgende keer!' en je vertrok. 

De tweede keer spraken we af aan een toog waar niemand ons kende. Het had het begin kunnen zijn van wat moois. Helaas! Wat gezellig en fijn had kunnen worden, werd steeds onderbroken door die biepjes van je gsm. Je excuseerde je en zei: 'Dit moet ik even beantwoorden.' Ik vond het helemaal niet erg. Dan had ik meer tijd om je met mijn ogen te bestuderen. Je blik vol aandacht voor dat ding, beviel me wel. 'Straks kijkt hij misschien zo naar mij...' dacht ik. Of hoe je vingers de toetsen beroerden, zo kon jij mij wel eens gaan aanraken. Maar helaas: nadat je me voor de tweede keer verlaten had om buiten een gesprek te voeren met de persoon aan de andere kant van de lijn en ik opeens twee wijntjes verder was dan jij, vertelde je me dat je moest vertrekken. Dat je het erg vervelend vond. Je betaalde en vertrok.

Een derde ontmoeting kwam er niet. Ook al deed ik mijn best. Misschien een beetje te veel, want toen ik je in een chatgesprek vroeg:'Kunnen we gewoon niet nog eens afspreken zonder gsm?', antwoordde jij: 'Ben je gek? Ik kan helemaal niet zonder!' en ook opeens: 'Je bent te dik.' Ik was even sprakeloos. 'Die eerste keer heb ik er niet zo erg opgelet, maar in het café vond ik je echt veel te dik. Het spijt me.'

Eerlijkheid. Het is soms zo stijlvol als een stiletto die je openrijt. Ik heb een paar keer geslikt en heb je dan maar weggeklikt met de afscheidswoorden: 'Ik stel je eerlijkheid op prijs, maar dat wil niet zeggen dat dit niet snijdt. Ik wens je desalniettemin een slanke liefde toe die blijft.'

Gisteren kwam ik je tegen. Het was fantastisch weer. Ik heb me wijselijk niet laten zien, ook al word ik sinds korte tijd eindelijk weer wat minder. Je liep te likken van een ijsje. Okselvijvers in je veel  te krappe hemd. Een buik die over je kniebroek hing en heel bijzonder: in je andere hand geen gsm maar een knokige vrouw met een chihuahua die hetzelfde strikje had als zij. Ik had gemene dingen kunnen denken. Zoals dat ze wellicht eenzelfde kapper hebben: jouw vrouw en jouw hond. Of dat je nu duidelijk na die magere jaren, vette jaren hebt gekend. Uiteindelijk dacht ik: 'Laat het, Tine. Als jij dit denkt, ben je geen haar beter dan die vent.' Ik hoop dat je gelukkig bent. Daar gaat het om. Niet om het papier.

Straks ga ik nog eens een poging wagen om mijn koertje op te ruimen en op te vrolijken met zelfgekweekte bloemen. Zodat als er nog eens koffievisite is, we tenminste kunnen zitten. Dat wie dan langskomt, niet enkel rommel maar ook mijn buik ziet maar bovenal mijn groot verlangen om wat  piepklein groen is met veel liefs te laten groeien tot iets wonderbaarlijks. 

Dikke zoen,

Tine