Uit een tooggesprek gegrepen: VINCENT

VINCENT: Mag ik jou wat vragen?
TINE: Ja hoor.
VINCENT: Is dat nu allemaal écht?
TINE: Wat dan?
VINCENT: Die stukjes die jij op 'Hartenjager' plaatst.
TINE: Waarom wil je dat weten?
VINCENT: Nu ja. Mannen kunnen toch zo erg niet zijn?
TINE: Denk je dat?
VINCENT: Er zijn ook erge vrouwen.
TINE: Ja. Dat klopt. Maar ik kom op datingsites weinig in contact met vrouwen. In het algemeen zijn het allemaal mannen.Heb jij ervaring met erge vrouwen?
VINCENT: Ik kom nooit op datingsites. Al ben ik soms wel eens benieuwd.
TINE: Wat belet je? Je bent toch vrijgezel?
VINCENT: Zo wanhopig ben ik nu ook weer niet.
TINE: Dus als je op een datingsite zit, ben je wanhopig?
VINCENT: Dat nu ook weer niet. Maar het klinkt zo vies. Het heeft een perverse nasmaak ook: datingsite.
TINE: Dus ik ben vies? En zelfs pervers?
VINCENT: Jij niet.
TINE: Ik denk dat ik het begrijp.
VINCENT: Maar even tussen ons nu, is het nu écht?
TINE: Het is geen dagboek, het is een schrijfproject. Ik durf wel eens te overdrijven bijvoorbeeld. Niet alles op een datingsite is slecht...
VINCENT: O nee?
TINE: Nee, natuurlijk niet. Er zijn ook wel best fijne gesprekken. Er waren best ook al gezellige dates.
VINCENT: Waarom schrijf je daar dan eens niet over?
TINE: Nu ja. Het opzet van de blog is toch de putten in de zoektocht naar de ware verwoorden.
VINCENT: Maar hoe zit het dan als je opeens wel een lief hebt. Dat kan toch?
TINE: Wat bedoel je?
VINCENT: Als je opeens een lief hebt, dan stop je met je blog?
TINE: Daar heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht.
VINCENT: Straks wordt je blog een blok aan je been.
TINE: Wat bedoel je?
VINCENT: Straks is er geen man meer in het ware leven die met je afspreken wil. Dan denken ze: 'Straks schrijft ze er nog over...'
TINE: Zo had ik het nog niet bekeken. Maar het zou wel eens kunnen kloppen. Hoe meer ik over putten schrijf, hoe moeilijker het wordt om mij uit te vragen. Jij bijvoorbeeld. Zou jij schrik hebben om me uit te vragen voor een etentje omdat je denkt dat iedereen straks over jou zou kunnen lezen?
VINCENT: Euh...
TINE: Anderzijds zou het net ook een motivatie kunnen zijn mij uit te nodigen. Je zou kunnen denken:'Ik val toch wel mee als man. Ik herken me helemaal niet in al die andere mannen. Ikzelf ben stukken beter. Hoog tijd om eens te tonen dat er ook fijn heerschap is?'
VINCENT: Euh...
TINE: Nee?
VINCENT: Jij bent gewoon mijn type niet.
TINE: Oh.
VINCENT: Sorry.
TINE: Het is niet erg. Ik denk ook niet dat jij mijn type bent.
VINCENT: Oh.
TINE: Sorry.
VINCENT: (zwijgt)
TINE: Nu staan we quitte.
VINCENT: (glimlacht)
TINE: Nog een pintje?
VINCENT: Ja.
TINE: (tegen de barman:) Twee pintjes, alsjeblieft.
VINCENT: Op de liefde!
TINE: En op types!
VINCENT: En op ooit!
TINE: Ooit!

Uit een chatgesprek gegrepen: DETLEF

DETLEF: Zin in een achttienjarige knul?

TINE: Nee, sorry. Dat is me werkelijk veel te jong.

DETLEF: Jammer. 

TINE: Er zijn hier toch genoeg jongere vrouwen?

DETLEF: Maar ik val op oudere vrouwen. Jonge vrouwen zijn zo saai.

TINE: Kan je me vertellen waarom je jonge vrouwen saai vindt?

DETLEF: Meisjes van mijn leeftijd weten nog niet waar ze staan in het leven.

TINE: Zal ik je wat verklappen?  Ik weet soms ook niet waar ik nu precies sta in het leven. Vaak ben ik nog dat meisje van vijftien. Alleen is mijn lijf stukken ouder. Dat valt dan flapperig naast me neer.

DETLEF: Heerlijk toch?

TINE: Wat? Dat lijf dat stilaan ouder wordt?

DETLEF: Ja. (Bloos.)

TINE: Je mag mijn lijf wel eens een keer lenen als ik weer eens uit mijn rol van vrouw val. Dan weet je precies hoe het voelt. 

DETLEF: Maar jij moet er wel in blijven zitten, hé!

TINE: In dat lijf?

DETLEF: Ik wil je lijf met jou erin.

TINE: Dat zal niet gebeuren, Detlef. Je bent best wel aardig, maar ik val net als jij op een type. Ik val op mannen die meer mijn leeftijd benaderen. Misschien zelfs om dezelfde reden als jij vertelde. Omdat ze hun plek in deze wereld precies kennen, soms twijfelen als ik maar een vel hebben dat tegen een stootje kan. Een huid die al wat gevoeld heeft van dit leven.

DETLEF: Dat begrijp ik. Ik heb zelf ook al wat gevoeld, hoor.

TINE: Wat dan?

DETLEF: Vorige week nog een vrouw van vijfenveertig. (Knipoog.)

TINE: En hoe voelde dat?

DETLEF: Heerlijk.

TINE: Fijn voor die vrouw. Maar ze zou je moeder kunnen zijn. 

DETLEF: Ik viel gisteren ook met mijn skateboard. Dat heeft mijn vel ook gevoeld. 

TINE: Kan ik geloven.

DETLEF: Leeftijd zit tussen de oren. Ik voel me vaak dertig.

TINE: Hoe komt dat?

DETLEF: Ik heb best al veel meegemaakt.

TINE: Dat kan ik me voorstellen.

DETLEF: Droom jij er dan nooit meer van om een jong lijf vast te pakken en te strelen?

TINE: Eerlijk? Nee... 

DETLEF: Jammer. Jij lijkt me wel een leuke vrouw om seks mee te hebben.

TINE: Je zal toch een andere vrouw moeten zoeken, Detlef. 

DETLEF: Zo jammer. We hebben zo'n fijn gesprek. We zouden het best fijn kunnen hebben jij en ik.  Het is trouwens vakantie. Ik kan zo naar jou reizen met de trein. Tegen mijn moeder kan ik zeggen dat ik een groepswerk moet voorbereiden. Jij zou dan wel de trein moeten betalen, anders valt het op.

TINE: Deed die vrouw van vijfenveertig dat ook? Je trein betalen?

DETLEF: Nee, het was mijn buurvrouw. Ik hoefde niet met de trein. (Knipoog.)

TINE: Je zit dus nog op de middelbare school?

DETLEF: Ja... Eigenlijk ben ik pas zeventien.

TINE: In de fleur van je leven dus.

DETLEF: Ja.

TINE: Ik wens je een mooie bloem toe om naar te fladderen.

DETLEF: Oh, ik moet ervan door. Ik krijg net een berichtje van de buurvrouw. Haar man is met zijn vrachtwagen vertrokken en ze heeft weer zin. (Knipoog.)

TINE: Veel plezier! 

DETLEF: Dank je! Jij ook!

Het Moment

Deze blog werd opgemerkt door De Madammen van Radio 2.
Vanaf vandaag zal er af en toe een fragment in de rubriek 'Het Moment' passeren waarin ik vertel over mijn datingavonturen.

Vandaag was het eerste deeltje te horen. Over het waarom ik mezelf inschrijf op een datingsite. Waarom ik dat blijf doen. Je kan het hier beluisteren.

Marc (deel 2)

Dag Marc,


Helaas.
Men kon op het politiekantoor niets voor mij betekenen.
Men kan je pas stoppen als ik effectief geld aan jou had overgemaakt.
Maar zo dom was ik dus niet.

Ik had gehoopt dat men jou had kon stoppen met de uitgeprinte berichten.
Dan men je IP-adres kon achterhalen.
Maar ze zeiden me: 'Tja, Ivoorkust, is zo ver.'
Ik dacht dat het WWW, de hele wijde wereld in z'n handpalm had.
Maar een klein politiekantoor is blijkbaar niet tegen je snode plannen opgewassen.

Dus je kan je gang maar blijven gaan.
Je kan eenzame vrouwen blijven bestoken met hartjes en kusjes.
Met smeekbedes in koeterfrans.
Mij niet meer.
Ik heb je nu volledig geblokkeerd.
Missen zal ik niet.
Als ik nog eens naar een blonde god wil kijken, google ik wel naar Jessie Pavelka.

Verdien je daar eigenlijk veel aan?
Lopen er echt vrouwen in die val?
Dat kan ik eigenlijk niet begrijpen.

Misschien komt er toch nog een vervolg en dring je op een andere manier mijn vrij gezellige leven binnen.
Hardnekkig als je bent, is die kans misschien wel groot.
Maar koppig zal ik blijven blokkeren, rapporteren en desinfecteren.

 Jij bent een obese teek, Marc. Een horzel.
 Ik zal koppig blijven en hoop dat ik je vermorzel!

Pats! Boem!
Bwek!

 Tine

Marc (deel 1)

Dag Marc,

Het was even wennen. Dat moet ik alvast bekennen.
Een blonde jonge god met baard die me onmiddellijk in zijn virtuele armen houdt.
Nog voor een eerste gesprek had je het er al over dat je verliefd was op mij.
Dat dat toch wat snel was, schreef ik.

De hartjes vlogen zo fel in mijn ogen, dat ik er warempel een beetje draaierig van werd.
Eerlijk waar: eerst bedacht ik dat je een of andere mentale stoornis had. Dat is misschien niet zo geweldig van mij, maar het was gewoon te veel overdaad aan kleffe romantiek. Zeker voor een god.

Algauw begon het me te dagen. Je vertelde me dat je in goud handelt. Op 22 januari was dat. Ons eerste gesprek. Een blonde god die in goud handelt, die verliefd op mij is. Zowaar! Je verwittigde me voor het feit dat je geen webcam had, dat ik het met je beeldige godenfoto's moest doen. Natuurlijk zou je binnenkort naar Ivoorkust moeten of zo. En inderdaad: op 26 januari al! Je moest opeens voor onbepaalde tijd naar daar. Je zoontje achterlatend. Of was je opeens vergeten dat je een zoontje had?

Weet je, Marc. Op televisie waarschuwen ze mensen als ik voor mensen als jij. Je zou me nu heel binnenkort om geld vragen. Eerst een luttel bedrag. Daarna steeds meer. Je zou me met liefde en god en zo blijven overladen. Tot ik het begeef en je al mijn centen geef, en mezelf in de schulden steek.
Zou jij echt?

Natuurlijk, Marc, ik haalde je foto's door een zoekmachine en vond dat jij eigenlijk Jessie Pavelka bent. Een zeer bekende fitnesstrainer die het gewoon is om mensen met obesitas te trainen. Zie jij in mij een target, Jessie? Zie jij in mij een waar project? Maar waarom, Jessie, zeg je dat niet wie je werkelijk bent?

Intussen is het 3 februari en je sprak me niet zo aardig aan. Opeens heb je problemen daar in Ivoorkust en je wil mij zo graag ontmoeten. Je denkt daar alleen aan mij. Ik zou onmiddellijk €1500 aan je moeten geven. In naam van de liefde. In naam van God. Maar weet je, Marc/Jessie, het spijt me zeer. Morgen ga ik toch met al je hartjes en je kleffe woorden naar de politie. Dat je naast fitnesstrainer bijklust als goudhandelaar tot daaraan toe. Maar dat je onschuldige lieve obese vrouwen ook nog eens geld aftroggelt, dat mag gewoon niet zijn. Die vrouwen hebben het al zwaar genoeg.

Ik hoop dat je me begrijpt. Vrouwen die wanhopig zijn. Ze zijn een mooie prooi.
Maar ze zijn niet allemaal bij de pinken. Niemand zou in naam van de liefde of van in die van een God mogen worden bedot. Behalve dan diegene die er bijvoorbeeld €1500 aan verdienen.

Ik hoop dat je Ivoorkust snel kan verlaten.
Ik hoop nooit meer met jou (en het bedrijf dat in je nek ademt) te praten.

Zoen,
Tine